ΛΟΓΙΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΣΟΦΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

                Όποιον τον αγαπούνε οι Θεοί, πεθαίνει νέος.
ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ (342 – 291 π.Χ)
                Δεν υπάρχει κάτι ανθρωπινότερο και ιερότερο από την Ελλάδα.
ΚΙΚΕΡΩΝ (106 – 43 π.Χ.)
                Είναι μεν φίλος μου ο Πλάτωνας, αλλά πολύ πιο φίλη μου η αλήθεια.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (384 – 322 π.Χ.)
                Όσο ζεις κι ακμάζεις, φρόντισε να μορφώνεσαι ( μη φαντασθείς ότι τα γηρατειά φέρνουν μαζί τους και τη φρονιμάδα ).
ΣΟΛΩΝ (639 – 559 π.Χ.)
                Δεν υπάρχει στιγμή χωρίς κάποιο καθήκον.
ΚΙΚΕΡΩΝ (106 – 43 π.Χ.)
                Οι ευχές είναι χωρίς αξία όταν δε συνοδεύονται και από έργα.
ΠΛΑΤΩΝ (427 – 345 π.Χ.)
                Η εξουσία του να κάνει ο καθένας ότι του αρέσει αποτελεί κάτι το ιδιαίτερα κακό, διότι, σε μια τέτοια περίπτωση, είναι αδύνατο να ελεγχθούν τα μέσα στον κάθε άνθρωπο διεφθαρμένα ένστικτά του.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (384 – 322 π.Χ.)
                Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ανόητων είναι ότι προσέχουν τα σφάλματα των άλλων και δεν βλέπουν τα δικά τους.
ΚΙΚΕΡΩΝ (106 – 43 π.Χ.)
                Το γυναικείο φύλο είναι φοβερά κακόγλωσσο ( τα ελάχιστα οι γυναίκες τα μεγαλοποιούν μετά, τίποτε δε το σωστό δε λέει η μια προς την άλλη ).
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ (480 – 406 π.Χ.)
                Κάθε άνθρωπος αγαπάει τη δικαιοσύνη για λογαριασμό των άλλων( κανένας όμως δε φροντίζει να είναι και ο ίδιος δίκαιος ).
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ (Ο ΔΙΚΑΙΟΣ) (540 – 468 π.Χ.)
                Μην επικρίνεις άλλους, διότι αλλιώτικα, εχθρούς σου θα τους κάνεις.
ΣΟΛΩΝ (639 – 559 π.Χ.)
                Η συστολή είναι στολίδι της νεότητας και λάθος σοβαρό των γηρατειών.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (384 – 322 π.Χ.)
                Δεν ωφελεί να οργιζόμαστε απέναντι στις περιστάσεις, γιατί είναι κουφές στην οργή μας.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ (480 – 406 π.Χ.)
                Όταν μεν είσαι μόνος σου, να είσαι μετριόφρονας, όταν δε είσαι με άλλους, να είσαι ειλικρινής.
ΠΛΑΤΩΝ (427 – 345 π.Χ.)
                Μη λες πάντα όσα γνωρίζεις αλλά γνώριζε πάντα όσα λες.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ (469 – 399 π.Χ.)
                Μόνο το κράτος, που έχει δύναμη ίση προς τα γειτονικά του κράτη, μπορεί να παραμείνει οριστικά ελεύθερο.
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ (471 – 395 π.Χ.)
                Δεν υπάρχει κακό μεγαλύτερο από την αναρχία ( αυτή καταστρέφει πόλεις, κατερειπώνει σπιτικά και, σε καιρό πολέμου, οδηγεί στον όλεθρο. Αντίθετα η πειθαρχία σώζει τους υπακούοντες στις εντολές των αρχηγών ).
ΣΟΦΟΚΛΗΣ (496 – 406 π.Χ.)
                Κανείς ανόητος δεν ξέρει ποτέ πότε πρέπει να σιωπά.
ΑΡΙΣΤΙΠΠΟΣ (435 – 355 π.Χ.)
                Έπαινος τον οποίο δεν αξίζει κανείς είναι μεταμφιεσμένη σάτιρα.
ΣΕΝΕΚΑΣ (4 – 66 μ.Χ.)